yeryüzünün serinliği

şefkatli yanakları
oğlum yada kızım diyen annelerin
küpeleri, kınalı elleri
birazdan göreceksiniz
ne kadar da hamarattır
olmayınca emelleri
şarkı söyleyerek dans ederken
pudralanmış yüzlerimizle
beyaz giymiş maskeler
aman düşmesinler gecenin sonunda
yağmur siler beyazları
rüzgar keser kumaşları
ama maskeler çok sessiz
peki tamam yalanda söyleriz
sarhoştum ve görmemişim
ağzımdan çıkan kelimeleri
esas korkum buysa
söylememiş sana kimse
ne kadar güzel olduğunu
oysa kaçırmışım
ve herkes gitmiş
ben ve parkeler
bide siyah izler
kuma basarak
sevmeyi öğrenenler
yanlızken ve duvara bakarken
yorganın altında soğukta
hep bu anı bekler
özleyene umudu verenler
dudaklarındadır gerçek
hareketlerdeki emanet
kızaran yüzler
kaşlarda güler
gözlerin var nede olsa
istemedende olsa
gerçeği söyler
benim saflık
senin boşluk
dediğin
o anda
herkes birşey ister
bütün parmaklar o yönü sever
hepbirden ikimizi söyler
korkular ensemden sobeler
annem kulağımı çeker
benden sana bu gecelik
bukadar yeter
sürekli sana bakan
her göze aldanırım
sensiz geçen hergünden
sana sığınırım