buğulu camlarda sır tutan ellerle
çizilen kalpler
günden gelen kadınlarını
bekler erkekler
ve hepbirden derler
inanki sevgilim ben daha ölmedim
çünkü sen daha dönmedin
ve kim ne derse desin
bir erkekte ağlar
ki o benim
bizim buralarda her doğru
böyle herkese söylenir
kalk ve uyandır yarını ve deki
birçokları var benim gibi
şimdi esas konumuza gelirsek eğer
dersimiz ölüm, konumuz mahşer
topraktan sızan bu senfoni
ayaklarımı tırmalayacaksın peki
gözlerinize inanın ozaman
kibriti ile açlığını söndüren kibir ile ben
bundan sonra yazılanları gözünü kapatıp dinle
çünkü gözlerin almakta sözlerimi
şeyhiyle dolaşan meczuplar gibidir kabirler
parantezi kapatırlarsa hepsi ölürler
kimine ad vermeden, açık adres
kimine üflenmeden hayat veren nefes
kimine selam veren borçlu çıkar
kimine dokunmak bile heves
oysaki sevende bir sevilende bir
bir gün gelir herkişi bilir
hayat dediğin,hedef saptırmaca
saçlarını boyatan güzel bir kıza
ve bilhassa
"hepimiz yağmuruz, yağmur altında"
söylenen "" arasında Pablo Neruda ile biten.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder